Սկսում եմ կամաց-կամաց հասկանալ, թե մեր Մայր եկեղեցու Սրբազան Հայրերը որքա՜ն հեռատես ու խորագետ էին, երբ սրբադասում էին Վարդանանց նահատակներին։
Սկսում եմ կամաց-կամաց հասկանալ, թե մեր Մայր եկեղեցու Սրբազան Հայրերը որքա՜ն հեռատես ու խորագետ էին, երբ Վասակ Սյունու ճակատին դաջեցին դավաճանի ու ուրացողի պիտակ ու նրա անունը հուր-հավիտյան ծածկեցին ամոթով։
Նաև սկսում եմ կամաց-կամաց հասկանալ, թե մեր Հայրենիքի, մեր Պետության ու մեր Մայր եկեղեցու կազմաքանդման գաղափարական հայրերը ինչու էին տարիներ ու տասնամյակներ շարունակ փորձում պատմության դատաստանի առջև արդարացնել դավաճան Վասակի անունը։
ՀԳ. Որքա՜ն նման են բոլոր ժամանակների Վասակները