Այս նկարը, սոսկ այս նկարը՝ իր ճչացող լռությամբ, ջախջախում է սատանայի ողջ բարբաջանքը, որ երեկ հորդաց Պետրոսին հյուր գնացած անձի շուրթերից։
«… Հալին մեղք,
հալածին դեւք,
ջնջին յանցանք,
խզին կապանք,
խորտակին շղթայք,
կենդանածնին մահացեալք,
բժշկին հարուածք,
ողջանան վէրք,
բառնին ապականութիւնք,
տեղի տան տխրութիւնք,
նահանջին հեծութիւնք,
փախնու խաւարն,
մեկնի մէգն,
մերժի մառախուղն,
փարատի մռայլն,
սպառի աղջամուղջն,
վերանայ մութն,
գնայ գիշերն,
տարագրի տագնապն,
չքանան չարիքն,
հալածին յուսահատութիւնքն
Եւ թագաւորէ ձեռն Քո ամենակար,
Քաւի՛չդ ամենայնի»:
ՆԱՐԵԿ, բան ԽԱ