Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ, որոնց մի մասն ունի երեխաներ։ Այդ երեխաներից ոմանք արդեն բավարար հասունություն ունեն ընկալելու՝ ինչն ինչոց է։ Ու երբեմն նրանք իրենց մտքերը հրապարակում են ի լուր մեզ բոլորիս։
Ասեմ ձեզ՝ քաղբանտարկյալների տասնյակ ու տասնյակ զավակների դառնացաղ սրտերի, նրանց թաց աչքերի համար ես ներողության տեղ չունեմ։
Ու երբ էս ֆոնին հիշում եմ դավաճանի առջև երեկ կարկամող էն «կարգին»-ին ու էն կողի ֆունծիկին, ահավոր եմ ջղայնանում։
Թե բա՝ արվեստագետներ են։ Էն էլ՝ տաղանդավոր… Տո դրանցից ի՞նչ արվեստագետ։ Դրանք ընդամենը վախկոտ նիկչյոմնի մայմուններ են։ Եթե արվեստագետ եք՝ ու՞րա ձեր ապրումակցումը։ Ու՞րա ձեր խոսքը։ Ու՞րա ձեր կեցվածքը։
ՀԳ. Քաղբանտարկյալ, չորս անչափահաս զավակների հայր Տիգրան Գալստյանի ավագ դստեր՝ Էմմայի գրառումը՝ մեկնաբանությունում։