Դիտեցի ԼուրջCast-ի թողարկումը արդարադատության նախարար Սրբուհի Գալյան-ի հետ: Առանձին կտորով քննարկում են քաղբանտարկյալների հարցը, որոնց առկայությունը տիկին Գալյանը տեղում հարցականի տակ է դնում: Narekն ու Sergeyը հիշեցնեմ են Արմեն Աշոտյանի քեյսը, Էդգար Ղազարյանի հանդեպ իրականացվող հետապնդումը (մեջբերելով ՔՊ պատգամավոր Արթուր Հովհաննիսյանի սպառնալիքն իր հասցեին), նաև Արմեն Գրիգորյանի ողբերգական դեպքը դատարանում:
Աշոտյանի մասով ինչ-որ խառը անհասկանալի բաներ ա պատմում տիկին նախարարը:
Edgarի մասով ասում ա, որ ատելության խոսքն ու սպառնալիքը տարբեր բաներ են (գիտենք՝ մերսի) ու հավելում, որ տեղյակ չէ «ականջ կտրելու» խոսքից:
Արմեն Գրիգորյանի մասով զավեշտալի պատասխան ա հնչում, երբ մեկնաբանում ա Սիունյանի՝ ատելությամբ էլ ավելի աչքի ընկնող խոսքը, համեմատության մեջ Արմենի գործի հետ ասում ա, որ որոշ դեպքերում տուժողները հետամուտ են լինում մեղավորի պատժմանը, որոշ դեպքերում՝ ոչ: Այսինքն ըստ տիկին նախարարի՝ Շիրակի մարզի բնակիչներն են արել ամեն բան, որ իրենց հանդեպ հնչած ենթադրյալ ատելության խոսքը պատժվի, իսկ արցախցիները, ըստ նախարարի տրամաբանության, բան չեն արել, դրա համար էլ Սիրունյանը քիչ ա չի դատվել, դեռ մի բան էլ քիչ էր մնում ԲԴԽ անդամ դառնար, ինչին, ի դեպ, խանգարեց առերևույթ կոռուպցիոն դրվագները, ոչ թե չէ իր լեքսիկոնը:
Զարմանալի ա, որ չհիշատակվեց Մամիկոն Ասլանյանը, հետաքրքիր կլիներ լսել, թե ինչպես ա տիկին նախարարը բացատրում զուտ ՔՊ-ին դեմ գնալով քաղաքապետ ընտրվելու պատճառով գրեթե 3 տարի բանտարկվելը:
Narek Malianի դեպքը, որին մեկ տարի բանտարկել են «քպականների մամաների հետ սուրճ խմելու» մտադրության համար:
Վերջ ի վերջո իմ ու Narekի դեպքը, երբ նույն ՔՊ-ականները առ այսօր, այդ թվում մեր վիդեոների տակ գալիս հայհոյում են ու ոչ մի բան, իսկ մեզ տարան նստացրեցին 2 ամսով, հետո սահմանափակեցին մեր խոսքն որ գործունեությունը ու առ այսօր էլ գտնվում ենք վարչական վերահսկողության տակ:
«Բայց Հայաստանում քաղբանտարկյալներ կա՞ն» հարցնում է նախարար աչոնիկը: Չէ բալես, քանի դեռ դուք իշխանության եք, մենք խուլիգան ենք ու հանցագործ, բայց ոչինչ, ձեզանից շատերը Мамиконից երկար են նստելու ու դա, ի դեպ, չի լինելու քաղաքական հետապնդում: